DOMINGO DE SEXAGÉSIMA
II clase, morado
Sin Gloria. Tracto, Credo y prefacio de
la Santísima Trinidad.
Se
llama Sexagésima este domingo porque estamos unos sesenta días antes de Pascua,
por más que son en rigor 56, ocho semanas. Hemos de padecer trabajos en esta
vida, como lo expresa San Pablo en la Epístola; y también como él, experimentar
consuelos celestiales. El Evangelio nos recuerda la buena semilla de la santa
doctrina y divinas inspiraciones que Dios siembra continuamente en nuestras
almas. Procuremos que no la sofoquen las vanidades del mundo
PROPRIUM MISSAE IN LINGUA LATINA
Introitus
Ps 43:23-26
Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem: quare fáciem tuam avértis, oblivísceris tribulatiónem nostram? adhaesit in terra venter noster: exsúrge, Dómine, ádiuva nos, et líbera nos.
Ps 43:2
Deus, áuribus nostris audívimus: patres nostri annuntiavérunt nobis.
V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen
Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem: quare fáciem tuam avértis, oblivísceris tribulatiónem nostram? adhaesit in terra venter noster: exsúrge, Dómine, ádiuva nos, et líbera nos.
Ps 43:23-26
Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem: quare fáciem tuam avértis, oblivísceris tribulatiónem nostram? adhaesit in terra venter noster: exsúrge, Dómine, ádiuva nos, et líbera nos.
Ps 43:2
Deus, áuribus nostris audívimus: patres nostri annuntiavérunt nobis.
V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen
Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem: quare fáciem tuam avértis, oblivísceris tribulatiónem nostram? adhaesit in terra venter noster: exsúrge, Dómine, ádiuva nos, et líbera nos.
Collecta
Orémus.
Orémus.
Deus, qui cónspicis, quia ex nulla nostra actióne confídimus: concéde propítius; ut, contra advérsa ómnia, Doctóris géntium protectióne muniámur.
Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.
R. Amen.
Lectio
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.
2 Cor 11:19-33; 12:1-9.
Fratres: Libénter suffértis insipiéntens: cum sitis ipsi sapiéntes. Sustinétis enim, si quis vos in servitútem rédigit, si quis dévorat, si quis áccipit, si quis extóllitur, si quis in fáciem vos cædit. Secúndum ignobilitátem dico, quasi nos infírmi fuérimus in hac parte. In quo quis audet, - in insipiéntia dico - áudeo et ego: Hebraei sunt, et ego: Israelítæ sunt, et ego: Semen Abrahæ sunt, et ego: Minístri Christi sunt, - ut minus sápiens dico - plus ego: in labóribus plúrimis, in carcéribus abundántius, in plagis supra modum, in mórtibus frequénter. A Iudaeis quínquies quadragénas, una minus, accépi. Ter virgis cæsus sum, semel lapidátus sum, ter naufrágium feci, nocte et die in profúndo maris fui: in itinéribus sæpe, perículis flúminum, perículis latrónum, perículis ex génere, perículis ex géntibus, perículis in civitáte, perículis in solitúdine, perículis in mari, perículis in falsis frátribus: in labóre et ærúmna, in vigíliis multis, in fame et siti, in ieiúniis multis, in frigóre et nuditáte: præter illa, quæ extrínsecus sunt, instántia mea cotidiána, sollicitúdo ómnium Ecclesiárum. Quis infirmátur, et ego non infírmor? quis scandalizátur, et ego non uror? Si gloriári opórtet: quæ infirmitátis meæ sunt, gloriábor. Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi, qui est benedíctus in saecula, scit quod non méntior. Damásci præpósitus gentis Arétæ regis, custodiébat civitátem Damascenórum, ut me comprehénderet: et per fenéstram in sporta dimíssus sum per murum, et sic effúgi manus eius. Si gloriári opórtet - non éxpedit quidem, - véniam autem ad visiónes et revelatiónes Dómini. Scio hóminem in Christo ante annos quatuórdecim, - sive in córpore néscio, sive extra corpus néscio, Deus scit - raptum huiúsmodi usque ad tértium coelum. Et scio huiúsmodi hóminem, - sive in córpore, sive extra corpus néscio, Deus scit:- quóniam raptus est in paradisum: et audivit arcána verba, quæ non licet homini loqui. Pro huiúsmodi gloriábor: pro me autem nihil gloriábor nisi in infirmitátibus meis. Nam, et si volúero gloriári, non ero insípiens: veritátem enim dicam: parco autem, ne quis me exístimet supra id, quod videt in me, aut áliquid audit ex me. Et ne magnitúdo revelatiónem extóllat me, datus est mihi stímulus carnis meæ ángelus sátanæ, qui me colaphízet. Propter quod ter Dóminum rogávi, ut discéderet a me: et dixit mihi: Súfficit tibi grátia mea: nam virtus in infirmitáte perfícitur. Libénter ígitur gloriábor in infirmitátibus meis, ut inhábitet in me virtus Christi.
R. Deo gratias.
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.
2 Cor 11:19-33; 12:1-9.
Fratres: Libénter suffértis insipiéntens: cum sitis ipsi sapiéntes. Sustinétis enim, si quis vos in servitútem rédigit, si quis dévorat, si quis áccipit, si quis extóllitur, si quis in fáciem vos cædit. Secúndum ignobilitátem dico, quasi nos infírmi fuérimus in hac parte. In quo quis audet, - in insipiéntia dico - áudeo et ego: Hebraei sunt, et ego: Israelítæ sunt, et ego: Semen Abrahæ sunt, et ego: Minístri Christi sunt, - ut minus sápiens dico - plus ego: in labóribus plúrimis, in carcéribus abundántius, in plagis supra modum, in mórtibus frequénter. A Iudaeis quínquies quadragénas, una minus, accépi. Ter virgis cæsus sum, semel lapidátus sum, ter naufrágium feci, nocte et die in profúndo maris fui: in itinéribus sæpe, perículis flúminum, perículis latrónum, perículis ex génere, perículis ex géntibus, perículis in civitáte, perículis in solitúdine, perículis in mari, perículis in falsis frátribus: in labóre et ærúmna, in vigíliis multis, in fame et siti, in ieiúniis multis, in frigóre et nuditáte: præter illa, quæ extrínsecus sunt, instántia mea cotidiána, sollicitúdo ómnium Ecclesiárum. Quis infirmátur, et ego non infírmor? quis scandalizátur, et ego non uror? Si gloriári opórtet: quæ infirmitátis meæ sunt, gloriábor. Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi, qui est benedíctus in saecula, scit quod non méntior. Damásci præpósitus gentis Arétæ regis, custodiébat civitátem Damascenórum, ut me comprehénderet: et per fenéstram in sporta dimíssus sum per murum, et sic effúgi manus eius. Si gloriári opórtet - non éxpedit quidem, - véniam autem ad visiónes et revelatiónes Dómini. Scio hóminem in Christo ante annos quatuórdecim, - sive in córpore néscio, sive extra corpus néscio, Deus scit - raptum huiúsmodi usque ad tértium coelum. Et scio huiúsmodi hóminem, - sive in córpore, sive extra corpus néscio, Deus scit:- quóniam raptus est in paradisum: et audivit arcána verba, quæ non licet homini loqui. Pro huiúsmodi gloriábor: pro me autem nihil gloriábor nisi in infirmitátibus meis. Nam, et si volúero gloriári, non ero insípiens: veritátem enim dicam: parco autem, ne quis me exístimet supra id, quod videt in me, aut áliquid audit ex me. Et ne magnitúdo revelatiónem extóllat me, datus est mihi stímulus carnis meæ ángelus sátanæ, qui me colaphízet. Propter quod ter Dóminum rogávi, ut discéderet a me: et dixit mihi: Súfficit tibi grátia mea: nam virtus in infirmitáte perfícitur. Libénter ígitur gloriábor in infirmitátibus meis, ut inhábitet in me virtus Christi.
R. Deo gratias.
Graduale
Ps 82:19; 82:14
Sciant gentes, quóniam nomen tibi Deus: tu solus Altíssimus super omnem terram,
V. Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stípulam ante fáciem venti.
Ps 59:4; 59:6
Commovísti, Dómine, terram, et conturbásti eam.
V. Sana contritiónes eius, quia mota est.
V. Ut fúgiant a fácie arcus: ut liberéntur elécti tui.
Ps 82:19; 82:14
Sciant gentes, quóniam nomen tibi Deus: tu solus Altíssimus super omnem terram,
V. Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stípulam ante fáciem venti.
Ps 59:4; 59:6
Commovísti, Dómine, terram, et conturbásti eam.
V. Sana contritiónes eius, quia mota est.
V. Ut fúgiant a fácie arcus: ut liberéntur elécti tui.
Evangelium
Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam.
R. Gloria tibi, Domine!
Luc 8:4-15
In illo témpore: Cum turba plúrima convenírent, et de civitátibus properárent ad Iesum, dixit per similitúdinem: Exiit, qui séminat, semináre semen suum: et dum séminat, áliud cécidit secus viam, et conculcátum est, et vólucres coeli comedérunt illud. Et áliud cécidit supra petram: et natum áruit, quia non habébat humórem. Et áliud cécidit inter spinas, et simul exórtæ spinæ suffocavérunt illud. Et áliud cécidit in terram bonam: et ortum fecit fructum céntuplum. Hæc dicens, clamábat: Qui habet aures audiéndi, audiat. Interrogábant autem eum discípuli eius, quæ esset hæc parábola. Quibus ipse dixit: Vobis datum est nosse mystérium regni Dei, céteris autem in parábolis: ut vidéntes non videant, et audientes non intéllegant. Est autem hæc parábola: Semen est verbum Dei. Qui autem secus viam, hi sunt qui áudiunt: déinde venit diábolus, et tollit verbum de corde eórum, ne credéntes salvi fiant. Nam qui supra petram: qui cum audierint, cum gáudio suscipiunt verbum: et hi radíces non habent: qui ad tempus credunt, et in témpore tentatiónis recédunt. Quod autem in spinas cécidit: hi sunt, qui audiérunt, et a sollicitudínibus et divítiis et voluptátibus vitæ eúntes, suffocántur, et non réferunt fructum. Quod autem in bonam terram: hi sunt, qui in corde bono et óptimo audiéntes verbum rétinent, et fructum áfferunt in patiéntia.
R. Laus tibi, Christe!
S. Per Evangelica dicta, deleantur nostra delicta.
Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam.
R. Gloria tibi, Domine!
Luc 8:4-15
In illo témpore: Cum turba plúrima convenírent, et de civitátibus properárent ad Iesum, dixit per similitúdinem: Exiit, qui séminat, semináre semen suum: et dum séminat, áliud cécidit secus viam, et conculcátum est, et vólucres coeli comedérunt illud. Et áliud cécidit supra petram: et natum áruit, quia non habébat humórem. Et áliud cécidit inter spinas, et simul exórtæ spinæ suffocavérunt illud. Et áliud cécidit in terram bonam: et ortum fecit fructum céntuplum. Hæc dicens, clamábat: Qui habet aures audiéndi, audiat. Interrogábant autem eum discípuli eius, quæ esset hæc parábola. Quibus ipse dixit: Vobis datum est nosse mystérium regni Dei, céteris autem in parábolis: ut vidéntes non videant, et audientes non intéllegant. Est autem hæc parábola: Semen est verbum Dei. Qui autem secus viam, hi sunt qui áudiunt: déinde venit diábolus, et tollit verbum de corde eórum, ne credéntes salvi fiant. Nam qui supra petram: qui cum audierint, cum gáudio suscipiunt verbum: et hi radíces non habent: qui ad tempus credunt, et in témpore tentatiónis recédunt. Quod autem in spinas cécidit: hi sunt, qui audiérunt, et a sollicitudínibus et divítiis et voluptátibus vitæ eúntes, suffocántur, et non réferunt fructum. Quod autem in bonam terram: hi sunt, qui in corde bono et óptimo audiéntes verbum rétinent, et fructum áfferunt in patiéntia.
R. Laus tibi, Christe!
S. Per Evangelica dicta, deleantur nostra delicta.
Offertorium Ps 16:5; 16:6-7
Pérfice gressus meos in sémitis tuis, ut non moveántur vestígia mea: inclína aurem tuam, et exáudi verba mea: mirífica misericórdias tuas, qui salvos facis sperántes in te, Dómine.
Pérfice gressus meos in sémitis tuis, ut non moveántur vestígia mea: inclína aurem tuam, et exáudi verba mea: mirífica misericórdias tuas, qui salvos facis sperántes in te, Dómine.
Secreta
Oblátum tibi, Dómine, sacrifícium, vivíficet nos semper et múniat.
Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.
R. Amen.
Oblátum tibi, Dómine, sacrifícium, vivíficet nos semper et múniat.
Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.
R. Amen.
Praefatio de sanctissima Trinitate
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternǽque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes:
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternǽque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes:
Communio Ps
42:4
Introíbo ad altáre Dei, ad Deum, qui lætíficat iuventútem meam.
Introíbo ad altáre Dei, ad Deum, qui lætíficat iuventútem meam.
Postcommunio
Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: ut, quos tuis réficis sacraméntis, tibi étiam plácitis móribus dignánter deservíre concédas.
Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.
R. Amen.
Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: ut, quos tuis réficis sacraméntis, tibi étiam plácitis móribus dignánter deservíre concédas.
Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.
R. Amen.
PROPIOS DE LA MISA TRADUCIDOS AL CASTELLANO
Introito, Salmo 43,23-26; 43,2
Levántate, Señor; ¿Por
qué duermes? Levántate, y no nos abandones para siempre. ¿Por qué apartas tu
rostro, olvidando nuestra tribulación? Nuestro pecho está abatido hasta el
polvo: Levántate, Señor, ayúdanos y líbranos. Salmo: ¡Oh Dios!, nuestros oídos han oído y nuestros padres nos han contado tus
maravillas. Gloria al Padre, al Hijo y al Espíritu Santo, como era en un
principio, ahora y siempre por los siglos, de los siglos. Amén. Levántate,
Señor; ¿Por qué duermes? Levántate, y no nos abandones para siempre. ¿Por qué
apartas tu rostro, olvidando nuestra tribulación? Nuestro pecho está abatido
hasta el polvo: Levántate, Señor, ayúdanos y líbranos.
Oración
colecta
Oh Dios, que ves cómo
no podemos en nuestras acciones: concede propicio, que seamos fortalecidos contra
toda adversidad, con la protección del Doctor de las gentes. Por nuestro
Señor Jesucristotu Hijo que vive y reina contigo en la Unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los
siglos
Epístola, San Pablo a los (2ª) Corintios 11,19-33;
12,1-9
Hermanos: De buena
gana sufrís a los necios, siendo vosotros sensatos. Porque sufrís a quien os
esclaviza, a quien os devora, a quien toma vuestros bienes, a quien os trata
con altanería, a quien os hiere en el rostro. Lo digo con confusión mía, pues
parece que nosotros hemos flaqueado en este punto, tratándoos con demasiado
miramiento. En lo que otros son osados, (os parecerá que hablo con imprudencia)
tambien yo lo soy. ¿Son hebreos? También yo. ¿Son Israelitas?
También yo. ¿Son ministros de Cristo? (desatinando lo digo) más que ellos
lo soy yo. En mayores trabajos me he visto, en más cárceles, en azotes
sin cuento, en riesgos de muerte con frecuencia. De los judíos tengo recibidos
cinco veces cuarenta azotes, menos uno. Tres veces fui azotado con varas, una
vez apedreado, tres veces naufragué, una noche y un día pasé en el abismo.
Viajes sin cuento, peligros de ríos, peligros de ladrones, peligros de los de
mi nación, peligro de gentiles, peligros en poblado, peligros en despoblado,
peligros en el mar, peligros entre falsos hermanos, trabajos y fatigas, muchas
vigilias, hambre y sed, ayunos frecuentes, frío y desnudez. Además de otras
cosas, mi obsesión diaria es la solicitud por todas las Iglesias. ¿Quién no
desfallece que yo no desfallezca? ¿Quién se escandaliza sin que yo me requeme?
Si es preciso gloriarse, me gloriaré en lo que es propio de mi flaqueza. El
Dios y Padre de Nuestro Señor Jesucristo, que es bendito en los siglos, sabe
que no miento. En Damasco, el gobernador de la provincia, por orden del rey
Aretas había puesto guardas en la ciudad para prenderme y por una ventana me
descolgaron por el muro en una cesta y escapé de sus manos. Si es preciso
gloriarse (lo que no conviene, en verdad), vendré a las visiones y revelaciones
del Señor. Conozco a un hombre siervo de Cristo, que catorce años ha fué arrebatado
(si en el cuerpo o fuera del cuerpo, no lo sé, Dios lo sabe) hasta el tercer
cielo. Y sé que este tal hombre (si en el cuerpo o fuera del cuerpo, no lo sé,
Dios lo sabe) fue arrebatado al paraíso, donde oyó palabras inefables, que el
hombre no puede proferir. Sobre el tal hombre me gloriaré; más de mí no
me gloriaré, sino en mis flaquezas. Porque aún cuando me quisiera gloriarme, no
sería necio, porque diría verdad; más callo esto para que nadie forme de mí un
concepto superior a lo que en mí ve o de mi oye. Y para que la grandeza de las
revelaciones no me envanezca, se me ha dado un aguijón en la carne, un ángel de
Satanás, para que me abofetee. Y por esto rogué al Señor tres veces para que lo
apartase de mi; y me dijo: Te basta mi gracia, porque la virtud se perfecciona
en la debilidad. Por tanto, de buena gana me gloriare de mis flaquezas
para que more en mí la virtud de Cristo. F: Deo gratias.
Gradual, Salmos 82,19 et 14
Sepan los pueblos que
tu nombre es Dios; y que tu solo eres el Altísimo sobre toda la tierra. V Agitalos, ¡oh Dios mío!, como a una rueda, o como pajuela al soplo del
viento.
Tracto, Salmo 59,4-6
Conmoviste, Señor, la
tierra, y la turbaste. V Sana sus hendiduras, porque se tambalea.
V Para que huyan de los tiros del arco y
se libren tus escogidos.
Evangelio
según san Lucas 8, 4-15
En aquel tiempo:
Reunida una gran muchedumbre de los que venían a Jesús de cada ciudad, díjoles
en parábolas: un hombre salió a sembrar su simiente; y al esparcirla, una parte
cayo a la orilla del camino, y fué pisoteada y la comieron las aves del cielo.
Y otra cayó sobre un pedregal, y luego que nació, se secó por falta de
humedad. Otra cayó entre espinas, y las espinas que crecieron con ellas, la
sofocaron. Otra, finalmente, cayó en buena tierra; y nació y dio fruto a ciento
por uno. Dicho esto, comenzó a gritar: quien tenga oídos para escuchar,
atienda. Sus Discípulos le preguntaron que sentido tenía ésta parábola.
Él les dijo: a vosotros es dado conocer el misterio del reino de Dios, pero a
los demás, solo en parábolas, para que viendo no vean y oyendo no entiendan. He
aquí, pues, la explicación de la parábola: La semilla es la palabra de Dios.
Los que están a la orilla del camino son aquellos que la oyen; más luego
viene el diablo y arranca la palabra de su corazón para que no se
salven creyendo. Los que están sobre piedra son los que reciben con gozo la
palabra cuando la oyen, pero no echa raíces; por un tiempo creen y en el tiempo
de la tentación retroceden. La semilla que cayó entre espinas, son los
que oyen la divina palabra, pero después lo sofocan los cuidados y riquezas y
deleites de esta vida, y no llegan a dar fruto. Más la que cae en buena
tierra son los que, oyendo la palabra con corazón bueno y óptimo, la conservan
y producen fruto por la perseverancia. F: Laus tibi, Christe.
Ofertorio, Salmo 16, 5-7
Afirma mis pasos en
tus sendas, para que no vacilen mis pies; inclina tu oído y atiende mis
suplicas. Manifiesta tus bondades, pues salvas a los que esperan en ti. Señor.
Secreta
Vivifique y
fortalézcanos siempre, ¡oh Señor!, el sacrificio que te hemos ofrecido. Por
nuestro Señor Jesucristo.
Prefacio
de la Santísima Trinidad
En verdad es digno y justo equitativo y saludable, darte gracias en todo tiempo y lugar, Señor, santo Padre, omnipotente y eterno Dios, que con tu unigénito Hijo y con el Espíritu Santo eres un solo Dios, .un solo Señor, no en la individualidad de una sola persona, sino en la trinidad de una sola sustancia. Por lo cual, cuanto nos has revelado de tu gloria, lo creemos también de tu Hijo y del Espíritu Santo, sin diferencia ni distinción. De suerte, que confesando una verdadera y eterna Divinidad, adoramos la propiedad en las personas, la unidad en la esencia, y la igualdad en la majestad, la cual alaban los Ángeles y los Arcángeles, los Querubines y los Serafines, que no cesan de cantar a diario, diciendo a una voz.
Comunión, Salmo 42, 4
Subiré al altar de
Dios; al Dios que alegra mi juventud.
Poscomunión
Humildemente te
rogamos, ¡oh Dios omnipotente!, que a quienes alimentes con tus sacramentos,
concedas también servirte dignamente con costumbres que te sean gratas. Por
nuestro Señor Jesucristo.